تحلیل انتقادی نتایج فلسفی آزمایش های مغز دوپاره در چارچوب نظام فلسفی ابن سینا و ملاصدرا
پزشکان در دهه 1960 جهت درمان بیماران صرع، اتصال میان دو نیمکره مغز در این بیماران را قطع کردند. البته این اعمال جراحی ادامه نیافت و در زمان کوتاهی متوقف شد. بیماران مغز دوپاره در طی حدود 60 سال تحت آزمایشهای گوناگونی قرار گرفتند. این آزمایشها عملکرد هر نیمکره مغز را مستقل از نیمکره دیگر ارزیابی میکردند. اسپری و گازانیگا مدعیاند قطع اتصال میان دو نیمکره مغز در این بیماران سبب شده است دو مرکز آگاهی مستقل از هم در مغز آنها شکل بگیرد؛ به عبارت دیگر این بیماران تبدیل به دو شخص انسانی شدهاند. این آزمایشها و نتایج حاصل از آن به عنوان یک دلیل تجربی جهت دفاع از فیزیکالیسم مورد توجه قرار گرفتهاند. در این پژوهش نشان داده میشود در چارچوب نظام فلسفی ابنسینا و ملاصدرا هویت انسانی در این بیماران تقسیم نشده است و همچنین با فرض صحت این آزمایشها کوشش میشود توجیه معقولی از این آزمایشها در درچارچوب نظام فلسفی ابنسینا و ملاصدرا پیشنهاد گردد. در این بیماران، قوای حسی و فرایند حصول ادراکات حسی تقسیم شده است؛ به گونهای که هر نیمکره مغز دارای ادراکات حسی مستقل از نیمکره دیگر است؛ ولی قوه عقل در این بیماران تقسیم نشده است. از آنجا که ویژگی اساسی نفس انسانی از دیدگاه ابنسینا و ملاصدرا تعقل کلیات است، حفظ وحدت قوه عقل در این بیماران دلیلی بر حفظ وحدت هویت انسانی در آنهاست.
اسناد
| پیوست | اندازه |
|---|---|
| تحلیل انتقادی نتایج فلسفی آزمایش های مغز دوپاره در چارچوب نظام فلسفی ابن سینا و ملاصدرا | 800.28 کیلوبایت |
موضوع
قالب
لینک متن مقاله